Giden Gelmiyo...

Ankara Saraçoğlu Mahallesi Ortaokul yılları:
Bizim evin yanında bi kum saha vardı ve biz mahalle çocukları olarak orda maç yapardık. Fakat kalelerin birinin arkasında tel örgülerle çevrili bahçeli bi ev vardı. Tesadüf bu ya top da hep o bahçeye kaçardı. :P e tabi “atan alır” kuralı bizim mahallede de geçerliydi. Bahçeye dalar topumuzu alır kayısı ağaçlarına dokunmadan(!), geri çıkardık ama çoğu kez biz bahçeye girmeden, o evin sahibi cadaloz kadın şansına bahçede oturuyo olur ve her gelen topu kesmeye programlanmış gibi elindeki elma bıçağını bizim topa saplardı...

Ne zaman bahçesine topumuz kaçsa kesen bu kadından artık bütün mahalle çocukları nefret eder hale gelmiştik... Sonra gene topumuzun kaçtığı bi gün, gittik adam gibi isteyelim dedik topu..kura seçtik kim gitçek diye falan. Korkuyoruz da çok..Sonra şansa başka iki arkadaş çıktı ve evin ön kapısına gittiler. Biz de uzaktan izliyoruz. Bi baktık bunlar içeri giriyo. Yarım saat oldu çıkmadılar. Bi arkadaş daha gitti bakayım ben şunlara diye..O da girdi içeri. Bi yarım saat daha geçti; gelen giden yok..Baktık giden gelmiyo, giden gelmiyo..Korkuyoruz da napıyo bu kadın diye...Ertesigün öğrendik ki meğer karı bunları oturtmuş kurabiye falan ikram etmiş... :)