Çizgifilm izlemek için haftasonu sabahları erken kalkardık abimle o yaşlarda..Şimdi ben de baktım yetenekliyim resim konusunda..oturur çizgifilm karakterlerini çizerdim.. Sonra bigün aklıma geldi..İsamil’in de etkisi olmustur büyük ihtimal. Çizdiğim karakterleri “maske” yapıp okulun bahçesinde satıyodum…ehehe..iki gün olmadı tam köşeyi dönecem, biri örtmene şikayet etmiş,.. Hoca kızgın bi ifadeyle sordu:
-Sercan nooluyo şimdi de Ticarete mi başladın?
Ben de ticaret ne demek bilmiyorum o zamanlar..:) ”Şeeey...kem küm” falan derken önlerden hocanın yalakası modunda yaşayan kız öğrenciler hemen:
-Evet hocam,Evet hocaam..biz de gördük bahçedeeee…. satmaya çalışıyoduuu..”
daa orda yeni çaktım olayı tabi ben..sonra bıraktım tabi satmayı şamarı yiyince...
ama bu yeteneği daha sonraki yaşlarda kız öğrencileri başıma toplamak için kullanmadım dersem yalan olur ehheee :)
2 yorum:
sercan küçükken çok tatlıymışın yaawww..... senin bıdıklık anılarını dinneyince benim de aklıma bişey geldi. ben 3. sınıfta falandım, okulun kantininden cips alcaamızda "abi bi rufles (okunduu gibi r u f l e s)" derdik. adam "rufles diil rafıls" dooru isteyin veriim derdi. yani diiyceim ben 3. sınıftan beri ruffles'a rafıls diorum..... ne kadar komik geliyo şimdi...:d
ehehe rafıls..lisede bizim kantinciye de tost ne kadar diye sorunca..elleriyle işaret ederek "Bu kadar." diyodu...ehheehe
Yorum Gönder