Ne zaman kar yağsa ağbimle dışarı çıkar kardan adam yapardık. Saatlerce uğraşır,didinir o soğukta gene de yapardık o kardanadamı; ama eve çıkmamızla mahallenin kötü çocuklarının kardanadamımızı bozması bir olurdu. Hele bunu camdan görmek ve bişey diyememek...Nasıl bi piskoloji çocukları “güzel yapılmış kardan adam bozmaca” oynamaya yönlendirirki?
Bi gün gene yaptık biz kardanadamı...Eve çıktık yemek yedik ve camdan kardan adamımıza bakarken aklımıza onu “bozma keyfi”ni en çok bizim hakattiğimiz ve bunu yaşayabileceğimiz geldi. Koştura koştura indik merdivenlerden...Biz uçan tekme,kamehame dalgası, ğaarryuuket, depdepdep duuket, taygir aparkat falan saydırıyoruz bildiimiz bütün dövüş tekniklerini....kendimizden geçmişiz,eğleniyoruz...Tam o sırada bizim binanın giriş katının penceresinden küçük bi çocuk sesi geldi:
-Bozmayın kardanadamııı... :(
ve abimden gelen cevap gayet mantıklıydı:
-Biiiz yabdık!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder