Gene küçüüz işte abimle çıkmışız dışarı..yapacak bişey yok..başladık binanın tekinin bodrum katının camsız pencerelerinden taş atmaya içeri… Ama öyle tatlı bi ses geliyo ki kulağa böle “TOK!” diye… Biz atiyoruz falan mest olmuş bi vaziyette..
Yerden bi taş daha aldım, bi pencere buldum..Elimdeki taşı tam bıraktım ki camda perde var… Tok sesi gelmedi...
-AABİİİ KAAAAÇÇ!!!
Ve başladım koşmaya..abimin doğal olarak o mest olmuşluk hissi dahilinde olayı hemen anlayamaması ve ya da neyden kaçacağını anlamaması ve kaçacağı yönü bilememesinin de etkisi olacak ki benim arkamdan biraz geç de olsa başladı koşmaya… Bi yandan koşuyorum bi yandan dönüp dönüp perdeli pencereye bakıyorum..ne biliyim, içinde insanlar varmış…
O sırada pencereden bir ayak ve sarı bi kafa göründü..sonra bacak ve gövde….kadın belirdi çimlerin üstünde. Koşuyo peşimizden...abimi yakaladı:
-Ya o taş çocuğun kafasına gelseydi haaa!!!!?
-Teyze valla ben yapmadım valla ben yapmadım tey-…
ÇAAAAT… Kadın bi tokat vurdu kiii.. resmen izi çıktı elinin abimin yanağında.
Camdan fırlayan kadın abime tokat atmıstı ve suçsuzdu abim..ve beni ispiyonlamamıştı.. abimdi o çünkü benim…
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
insanın her zaman güvenebileceği bi abisi olması iyi bişey onun kıymetini bil :)
Teyze WALLA ben yapmadım :'(
Yorum Gönder