
Neyse işte; henüz kavgada en son lafı söyleyenin kavgadan galip ayrıldığını sandığım bu çağlardayken ben, çevremde bu konuda kendimi hayli geliştirebileceğim, kavga edilinebilitesi yüksek bir tek şahıs vardı: Abim :)
Ben hep yenilen taraf olurdum belki evet; ama düşe kalka öğreniyo insan tabi.. Küçüklük dönemlerime ait bu yoğun tartışmalarımızın sonlarıysa hep şöyle gelişirdi: Son sözü söyleyen galip olacak ya hani :)
-Tamam konusma artık ya!
-Sen de konuşma...
-Kes
-Sus
-Ya kes diyorum sana bak!
-Eeaah
-Bak Sercaan...
-Şşş...
-Adam hala şşş diyo ya!
-Şşşşşşşş...
-Sussana beeeaaa!
-Yav sustuk işte alla allaaa..
-SUUUUUSSSS!!!
-Sen sus bi
- YAU üffff yau...üüffff......nçh nçh nçh nçh
- ne cık cık cık?!...
-...
-...
diye biri vazgeçmediği sürece sonsuza dek sürüp gidebilecek bir son... ya da yeni bir kavganın başlangıcı :)
Yaratıcılığımı geliştirmiştir valla bu kavgalar :P ehuehehe