Sonbahar geldi de geçiyor bile... Sararıp dökülen kurumuş yapraklara dönmüştüm ya.. Ezmeyi öğrendim ben... çatur çutur eziyorum artık onları... Parça parça olmadan önce çıkardıkları haykırışın tınısı hoşuma gidiyo... Bi tek ben duyuyorum seslerini... çektikleri acıyı ben biliyorum. Gözyaşlarım mı? Ooo onlar çoktan buharlaştı... soluyorum şimdilerde buharlaşan gözyaşlarımı... Evet hala aynı müzikleri dinliyorum, hala... ama artık daha çok anlıyorum sözlerin demek istediklerini... dinlerken hissettiklerim bunlar değildi ki... Değiştim biraz sanırım... Saçlarım mı? Kestirdim onları da kurtuldum be abi... Berber çırağından da rica ettim, süpürdü anılarımı da saçlarımla beraber... sağolsun. Yüzüm daha çok gülüyor artık...
3 yorum:
sevgiki pekkellesuat,
sonbaharın tüm insanlığa verdiği evrensel hüzün, yaprakların kurumasından mıdır? hani onlar kurumasa böle şeyler olmaz mı acaba? haa yenileri çıkacak, yeşerecek falan da artık yüzümüz gülecek, yani inşallah..
bira.jpg'ye bayıldım. kaydettim.
valla bilmiyorum ki ondan mı... ama güzel tespit ;)
bira.jpg :) Çok pis çizerim :P
hıı fark ettim ben de. (:
Yorum Gönder