O dükkanın gizemi sonsuza dek bir sır olarak kalacak...

Bundan iki sene önce falandı sanırım. Bi kez de Yurtlar Spor Salonu’na deil de Merkez Kampüs Spor Salonu’na gideyim demiştim o neşeli bahar gününde… Öğrenciler çimlerde uzanmış keyif yaparken, gökyüzündeki bulutlardan anlamsız şekiller türeten sevgililer de mutluluklarını içten kahkahalarıyla yasıtamazken metalci öğrencilere; yandan asmalı çantaları sağ dizinin seviyesine inmiş, uzun saçlı, keskin bakışlı bu metalci öğrenciler kulaklarındaki kulaklığın yaydığı mükemmel böğürtü eşliğinde yürüyolardı sınıflarına... ve içlerinden “neden bu insanlar bu kadar mutlu?” diye sorarlarken kendilerine, ben de dersten erken çıkmış olmanın verdiği keyifle spor salonuna yürüyor ve bütün bu olup biteni gözlemliyordum. Tam spor salonunun önüne geldim, gözüme bi dükkan çarptı. Yerin biraz altında kaldığı ve tabelası ağaçların arkasında olduğu için orda olduğunu ilk başta farkedemediğim spor eşyaları satan bu dükkana girip etrafıma bakınmaya başladım. Bi kaç dakka bakındıktan sonra tam çıkıp gidecekken. Dükkanı işleten adam şöle dedi:
-Pardon!… bi bakar mısın!?
-Efendim..?
-Yaa…burda bi dükkan olduğunu arkadaşlarına da söler misin? :(
(Gülmemek için kendimi zor tutarak)
-Ta-tamam tabi… sölerim tabi…
diyerek ortamdan uzaklaşırken “ohoo ya batar bu adam” diye aklımdan geçirmiştim.

Şimdilerde o dükkan boş… yeni öğrenciler hiç bilemicek orda bi zamanlar yaşayan bu zavallı adamın dramını belki evet ama… O dükkanın gizemi sonsuza dek bir sır olarak kalacak bu kasvetli yol kenarında…