Bu metnin;ne kadar da "kayan yazı" olduğunu düşündüren bir görüntüsü var deil mi?....ama hayatta hiçbişey göründüğü gibi değildir......aslında... dikkatli bakarsanız bunun "kaymayan bir yazı" olduğunu göreceğinizi biliyor muydunuz?..............................................lütfen dikkatle bakmaya devam edin.................................................. ve bunun aslında kaymayan bir yazı olduğunu görün....................................................evet,simdi hep birlikte bakışlarımızı, tam olarak bu noktaya davet edelim.............................................................şimdi yavaş yavaş kaymayan bir yazıymış gibi gelmeye başladı deil mi?.................................birazdan bunun gerçekten de kaymayan bir yazı olduğunu siz de göreceksiniz............................................................................kaymayan bir yazı...............................:)))))).........

Cumartesi, Mayıs 02, 2009

Yalnız Diilim Ki…

Evet, askerliğimin bitmesine 2 ay kaldı ve bir takım izlenimlerde bulundum. Bu süreçte insan garip şeylere alışmak durumunda kalıyor sanırım: Horultuya rağmen uyumaya, çömelerek s.çmaya veya hiç ara vermeden gün boyu çay içmeye alışıyorsun… Ne yaparsan yap o çay bardağı orda bir yerde sana eşlik ediyordur mutlaka… Bir de sivillere bile emir kipinde konuşmaya başlıyorsun… İnsan dolmuşta gariban yurdum insanına “EET UZAT PARAYI!” der mi ya? :) dedim ben…
Ama bu alışkanlıklardan en önemlisi etrafında bir sürü şey olmasına rağmen kendini hep yalnız hissetmeye alışmaktır. İronik bi durum. Kalabalığın arasındaki yalnızlık misali... Tabi bu durumun doğurduğu sonuçlar da yok değil. Bu yalnızlık duygusu ve aitlik içgüdüsünün sentezidir zaten askerde çok sıkı dostluklar kurulabilmesinin sebebi… Askerlerini kardeşinmiş gibi seviyorsun mesela… Hatta bir takım eşyalarla duygusal bir bağ kuruyorsun bu yüzden… İnsanın en sevdiği pisuvar diye bir şey olur mu arkadaş :) var benim.
Pis şartlarda yaşamaya alışıyorsun sonra… Evet, kaldığımız misafirhane gayet güzel. Odada televizyon, buzdolabı, klima hepsi var rahatımız yerinde yani… Tabi her sabah uyandığımızda kulaklarımızı fare yemiş mi diye kontrol ettiğimizi saymazsak… : )
Bi de özlüyosun be arkadaş… çok özlüyosun… Geçenlerde aynı odada kaldığım askerlik arkadaşım Mehmet Asteğmen’i odada tek başına içerken buldum..
- Napıyosun abi yalnız başına içilir mi hiç?
diye sorunca, adam ne dedi biliyo musunuz :
- Yalnız diilim ki… Rakı da var

9 yorum:

yase dedi ki...

yarin minibuse binince deniycem ben de "uzat" demeyi :P

PcKelleZoid dedi ki...

Deneme bence... Hani benim çıkardığım garip kalın bi ses tonu var ya.. onla sölemişim ben farkında olmadan.. adam bi irkildi böle, sonra uzattı ama çok hoş bi durum değildi yani.. :)

Tymaut dedi ki...

ilkokulda benim de favori pisuvarım vardı. en üst kattan zemine inerdim.

PcKelleZoid dedi ki...

ehehe.. süpermiş... :)

Ayşegül (Patamushta-потому что) dedi ki...

"Gençler!" sesi mi???

Pek okkalıydı o yaaa hatırlıyorum.

osman dedi ki...

valla sercan, cok duygulandım ben yazıyı okuduktan sonra
az kalmış ama belki tezkereyi alınca de üzülüceksin o anlaşılıyor :)
Mehmet Asteğmen'e de hötmetler !

PcKelleZoid dedi ki...

ehehe.. sağol ya iletirim..
Özlemez mi insan olm..yüzümde bi tebessümle hatırlarım kesin ilerde..
çok salak bi duygu bu özlem zaten ben çözemedim abi.. sen yıllarca özle özle gördüğün anda bitsin.. ne pis bi duyguymuş bu arkadaş..

PcKelleZoid dedi ki...

eet.. işte o ses ;)

Erciş dedi ki...

Gençler! O pisuar benim